sprzeciw od wyroku zaocznego https://mecenas-lodz.com.pl/

Bardzo ważne jest to, aby znać swoją tożsamość, aby widzieć te rzeczy, które łączą nas z naszymi przodkami. Nie tylko tymi najbliższymi, którzy żyli krótko przed nami, ale również z tymi, którzy żyli wiele wieków temu. To jest ważne, jeśli chodzi o poczucie przynależności, o poczucie, że należymy do tego rejonu, do tej kultury, do tego narodu. Jednak żeby tak faktycznie było, musimy znać zwyczaje i tradycje jakie u nas panują, a co więcej musimy jednocześnie przekazywać je dzieciom. Przekazywać w taki sposób, aby nie były to dla nich tylko puste gesty, ale żeby je rozumiały, żeby znały ich znaczenie i żeby chciały dalej je podtrzymywać, nie dlatego, że tak trzeba, ale dlatego, że naprawdę będą tego chciały.

Już od małego

Jeżeli chcemy, żeby jakieś zwyczaje i tradycje, które znane są u nas od wieków, nadal były kultywowane, to musimy dbać o to, aby znane były one również przez kolejne pokolenia. To oznacza, że musimy dopilnować, aby nasze dzieci już od samego początku w nich wzrastały, aby już od pierwszych miesięcy życia uczestniczyły w tym wszystkim. Oczywiście na początku nie będą rozumiały tych zwyczajów, nie będą wiedziały o co w nich chodzi, ale jednocześnie będą uczone, że to coś ważnego, coś powtarzalnego, co w pewien sposób wyznacza rytm życia.

Z biegiem czasu, im nasze dzieci będą starsze, tym więcej czasu będziemy mogli przeznaczyć na tłumaczenie danych zwyczajów i tradycji, na opowiadanie o nich. Na przekazywaniu dlaczego coś robimy tak a nie inaczej, co konkretnego mają symbolizować nasze gesty. Jeśli dzieci będą w tym wzrastały, to z jednej strony będzie to dla nich coś normalnego, coś co będzie dla nich ważne, z drugiej będziemy mieli szansę stopniowo wprowadzać je w to wszystko, tłumacząc na tyle, na ile będzie pozwalał wiek naszych pociech.

Piękne są wielopokoleniowe tradycje

Oczywiście jeśli nie mamy takiej możliwości, aby dane zwyczaje i tradycje podtrzymywać razem ze starszym pokoleniem, to obowiązek ich przekazywania dzieciom, będzie spoczywał na nas. Z drugiej jednak strony musimy zdawać sobie sprawę z tego, że jeśli tylko jest taka możliwość, to powinniśmy dopilnować, aby w tym przekazywaniu zwyczajów i tradycji towarzyszyli nam również dziadkowie naszych dzieci, a może i pradziadkowie. Właśnie w ten sposób dzieci najlepiej będą mogły zobaczyć, że to pozwala zachować ciągłość, że te zwyczaje to coś, co znane jest od setek lat, co za każdym razem jest wykonywane tak samo, albo bardzo podobnie, a więc co pozwala nam się duchowo łączyć z naszymi przodkami. Jeśli dzieci będą mogły sobie w dorosłym życiu przypomnieć, że dane zwyczaje obchodziły razem ze swoimi dziadkami czy pradziadkami, to nawet gdy tamtych już zabraknie, one będą miały poczucie, że ci bliscy nadal są z nimi i im towarzyszą.
Im więcej będziemy przekazywać dzieciom zwyczajów i tradycji, tym łatwiej będzie im się odnaleźć w świecie i tym silniejszą tożsamość uda im się zbudować.